Wat zijn PMS, PME en PMDD?

Door je symptomen en je cyclus dagelijks bij te houden, kan je na 2 - 3 maanden zien of er een patroon te vinden is. Je kan je symptomen op verschillende manieren bijhouden: in een app, een dagboek of op papier. Onder het tabblad "resources" vind je een printbaar document waarmee je aan de slag kan.

De behandeling van het premenstrueel syndroom (PMS) start met het aanpassen van je levensstijl: voldoende sporten en vitamine B6 kunnen veel helpen. Cognitieve gedragstherapie kan helpen om beter met razende gedachten om te gaan. De behandeling van PMDD, premenstrual dysphoric disorder, start ook met het aanpassen van je levensstijl. Als dit niet voldoende is, kunnen anticonceptie of antidepressiva je misschien helpen. Er is jammer genoeg nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar premenstruele ​​exacerbatie (PME), de premenstruele verergering van symptomen van een andere aandoening. Een arts kan zowel behandelingsopties voor de andere aandoening (bv. depressie) als een aantal behandelingsopties voor PMDD aanraden.

Je kan met je premenstruele klachten terecht bij je huisarts, gynaecoloog of psychiater. Het is belangrijk een arts te zoeken die kennis heeft van PMS, PMDD en PME. Via de Facebook-support groep “PMS & PMDD Vlaanderen” kan je andere vrouwen vinden die hetzelfde meemaken. Hier delen vrouwen ervaringen en kan je bijvoorbeeld vragen welke arts ze aanraden. Ook op de website van de International Association for Premenstrual Disorders kan je op zoek naar een arts met kennis van premenstruele stoornissen.

Depressie, suïcidaliteit, schizofrenie, angststoornissen, verslaving, eetstoornissen, ADHD, ...

Nee. Vrouwen met PMDD maken niet te weinig of te veel hormonen aan. Een bloed- of speekseltest kan niet aantonen of je PMDD hebt, aangezien je hormoonwaarden normaal zijn. Wel gaat het om een ‘abnormale’ reactie van je hersenen op natuurlijke hormoonschommelingen doorheen je menstruatiecyclus. Bloedonderzoek kan wel uitgevoerd worden om andere zaken uit te sluiten zoals een verstoorde balans van hormonen of een schildklierafwijking. Deze kunnen namelijk erg lijken op PMDD-symptomen. Een verstoorde hormoonbalans en PMDD kunnen wel samen voorkomen. Het kan dus zijn dat je van beiden last hebt.

Het is niet geweten waarom PMDD ontstaat of begint. Voor sommige vrouwen starten de symptomen vanaf hun eerste menstruatie, bij anderen start het op een ander moment in hun leven. Wetenschappers denken dat stress en trauma kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van PMDD. Je symptomen kunnen veranderen doorheen de tijd. Ze kunnen dus verergeren of afnemen. Ook ingrijpende hormonale veranderingen kunnen een invloed hebben op je premenstruele klachten (bv. zwangerschap, geboorte, miskraam, perimenopauze).

Veel, maar zeker niet alle, vrouwen met ernstige premenstruele stoornissen hebben (soms) suïcidale gedachten. Deze gedachten verdwijnen bij PMDD vaak zodra je menstruatie start. Over het algemeen komen suïcidale gedachten voor wanneer iemand zich hopeloos voelt. Stressvolle gebeurtenissen, zoals ruzie of je afgewezen voelen, kunnen hieraan bijdragen. Als je PMDD hebt, kunnen je hersenen moeilijk om met de natuurlijke hormoonschommelingen doorheen je menstruatiecyclus. Tijdens de tweede helft van je cyclus, je luteale fase, reageer je vaak heel emotioneel. Je kan dan het gevoel hebben dat dat gevoel nooit zal weggaan waardoor je een hopeloos gevoel krijgt. Dan kan je ook suïcidale gedachten krijgen. Blijf niet met deze gedachten zitten, maar praat erover met familie, een arts, therapeut of een hulplijn. Weet dat je er niet alleen voor staat. https://www.zelfmoord1813.be/